عذاب چهار ساله

یه استاد دارم تو دانشگاه که این بی نهایت عاشق رشتشه و همیشه سرکلاسش با عشق درس میده که فقط به خاطر همین با عشق درس دادنش سرکلاسش میشینم وگرنه یه کلمه از حرفاش نمیفهمم . همیشه سرکلاس وقتی میبینه هیچکس گوشش به درس نیس و کاملا چهره ها گنگ و گیجه کلافه میشه کلی نصیحت میکنه ، دلم میخواد اون لحظه بهش بگم استاد حرص نخور من بهت میگم مشکل کجاست ؛ مشکل اینجاست که 90 درصد بچه ها نمیدونن رشتشون چیه و چقد میتونه با ارزش و مهم باشه و بدون علاقه بدون شناخت انتخاب رشته کردن و هیچ کدوم هدفی بالاتر از کار پیدا کردن با مدرک لیسانس ندارن ! خیلیام همینطوری انتخاب رشته کردن که فقط اومده باشن دانشگاه ! و یه دسته بسیار بیچاره هم واسه فرار از فشار روانی پدر مادر انتخاب رشته کردن چون نتونستن برن دنبال چیزی که واقعا روحشون واسه آرامش بهش احتیاج داره و از طرفی چیزی که مامان باباهه میخواستنم نشدن ! یه عده هم هستن که خوش به سعادتشون انتخاب درستی داشتن و رشتشونو دوست دارن . خلاصه استاد جان این بود قضیه بچه های کلاست ! حتی میشه گف خلاصه داستان دانشجوهای اکثر دانشگاه ها ! تا وقتی زود به پول رسیدن اولویته به جای اینکه علاقه و درستی کار مهم باشه وضع به همین منوال خواهد بود .