عشق

که روزی رهروی در سرزمینی 

به لطفش گفت رندی ره نشینی 

که ای سالک چه در انبانه داری 

بیا دامی بنه گر دانه داری 

جوابش داد و گفتا دام دارم 

ولی سیمرغ می باید شکارم

بگفتا چون به دست آری نشانش 

که از ما بی نشانست آشیانش

‌

گاهی

دلم می خواهد

بگذارم بروم 

بی هرچه آشنا...

گوشه ی دوری گمنام

حوالیِ جایی بی اسم...

تنهایی این نیست که دور از خانواده و توی یه جای غریب و دور باشی ؛ تنهایی وقتیِ که تو خونه خودتی و با همه آدماش غریبه ای ! 

خدا چطور دلت اومد یه دلِ نازک و یه بی کسیِ بزرگ بدی به من ! 

 بهترین توصیفی که در مورد رشته ام میتونستم بخونم و حالمو خوب کنه . همیشه هم میدونستم رشته و کار خیلی گمنامی دارم و هیچکس نمیدونه سختی هاش چقدره و فکر میکنن که ما مهم نیستیم ! 

هفته ی قبل همین موقع ها یعنی سه شنبه یه سری عکس و اطلاعاتی پاک شد که دیگه نتونستم برشون گردونم و به قدری غصه خوردم که 3 روز فقط گریه کردم هنوزم داغ دلم تازه ست و یادم میفته بغضم میگیره کاش میشد برگردم عقب و صدجا ذخیره کنم اون اطلاعاتو . هرچند دونه دونه اش توی ذهنم حک شده و هیج وقت فراموشم نمیشن ولی حس میکنم تکه ای از وجودم رو گم کردم .